Racism Vs Patriotism

As per Definition !!

Racism - > Discriminatory or abusive behavior towards members of another race
Patriotism -> Love of country and willingness to sacrifice for it

I always rise a single question in my mind wen i read the history .. Have we abolished racism 100% from this world and cultivated 100% Patriotism. The answer will be a BIG NO from all our mouth..

I neva thought out of India. Lemme have many situations inside india (Our Bharath Mahan) !!

As per my thinking - I find both patriotism and racism go hand in hand. We find many news daily in Indian attacked in this part of the world and that part of the world. Immediately every one starts raising the flags to support it and damage other countries. Have you guys ever thought the root cause for all the problems arise in India..

When u ask an Guys from USA who he is he ll say he's an American like wise Australian, Canadian etc. Wen we ask the same to som1 from India he ll say hes a Tamilian, north indian, Malayalee, Kanadiga etc.. We show our patriotism in the language we speak forgetting we are Indians. This is where every thing starts.

The Only place where we show we are Indians is the arena where Indian Team fights with other countries team in sports. Many MNC's now face the issue of Racism (coz of language they speak) eg.. many dont like their colleagues being from otherstates. Many working professionals will support me 4 my statement. I myself have witnessed such embarrassing moments in my life.

Change this attitude think every 1 to be indians follow ur bliss not with the issue makers(Politicians) in spliting india with local racism. Unless we dont find unity in ourselves there is no point in yeling at Mr OBAMA for his decisions on Outsourcing for indian IT industry.

My Mind voice always says Only Patriotism (National and not the state owned patriotism) can eradicate the poisonous Racism leading to a better future of the world giving a complete meaning to the word "Globalization" .......

Well y dont i give this as my thesis and obtain a PhD (also a mind voice).. ok kewl down.. Road map for my Nobel... hahaha.......

True Colors!!

For all these years I have traveled more than 60% in India. Though I have neva crossed the Indian Border physically yet I have met many of the Non Indians (cant say foreigner which i mean as a perfect Stranger) and developed a lovable relationship called Friendship.

I really adore this world which has Multicolored(i didnt mean Races) personalities and me one among them who always wanted to be committed to my tasks / relationships. Many new faces new experiences and many sleepless nights. My recent times I can even call it a "Golden Period of my life" which can be related to the period when Lord Buddha was under the Bodhi tree.. Enlightening my thoughts shaping it more mature than I was, refurbishing my goals to achieve my purpose of my life.

Dont think am goin behind some saint. No !! I am what I am.. Realized my immaturity in understanding wats goin around me all these years, seeing all my dear ones in a single color. Now am amazed to see some of those showing their true colors in my life some times even backstabbing me. Some before their showcase n some after.GOD plz giv me some strength in identifying and accepting the truth.. Though i kno changes r inevitable i neva expected it unprecedented .. Thanks to all thos who helped me realise myself with their true colors.. Think I was having a Cataract named relationships which hid their true colors and now got rid of it without a LASER.

Happy tat am a New lot more matured Multicolored turned Monocolored personality chasing my dreams like tiny boat in the Oceans swirl. Hope My lord (Mr.GOD) has shown some island some few kms away.. reachin it steadily to build my own castle in the island.

P.S -- When True colors are seen many shatter like me unable to digest it.. But only a few come out of it.. I have come out.. Happy New year !!!!!

விடியலை நோக்கி...

விடியலை நோக்கி பயணிக்கிறது வாழ்க்கை
இடையில் இருட்டில் இடமறியா பொழுதில்
இன்பங்களும் துன்பங்களும் மாறி மாறி
இடையூறு செய்கையில் - கிடைத்த
இடைவெளியில் கிடு கிடுவென
விரைகிறது வாழ்க்கை பயணம்!

நெடுதூர நடைபாதை நடப்பதறியா பயணம்
நினைவுகள் நிஜமாகுமா என்ற ஏக்கத்தை
நடுக்கடலில் நிறுத்துகிறது நங்கூரங்கள்
நீங்காத நினைவலைகள் கரைகிறது
நிலவின் பிறைகளாய்
நடு நடுவில் நகர்த்துகிறது
நம்பிக்கை வார்த்தைகள்!

எங்கு செல்கிறோம் என்ன செய்கிறோமென்று
எண்ணுவதற்குள் எத்தனை பிரச்சினைகள்
எத்தனை சிக்கல்கள் அத்தனையும் தாண்டி
எண்ணியதை அடைய
எண்ணம் போல் வாழ
எத்தனை எத்தனை பிரயத்தனங்கள்
எடுக்கும் முயற்சிகள் அத்தனையும்
ஏக்கத்தை நிறைவாக்கும் ஏணிப்படிகள்!

காலங்கள் சுழல, நாட்களும் நகர்கிறது
கால்களும் நடை பதிக்கிறது
கண் இமைக்கும் நேரத்தில்
காற்றாய் பறந்து போன நாட்களை
காவியங்கள் தான் கதையாய் சொல்லுமோ?
காற்றாடியை கயிறுகளால் கட்டி
கண்ணாடிக்குள் வைத்து அழகுதான் பார்க்க முடியுமா?
கவிதையாய் நாட்கள் கழிய நானும் காத்திருக்கிறேன்
காலத்தின் கைகளில்!

சந்தோஷமும் சலிப்பும் சரிசமமாய்
சுற்றம் வாழ்த்த சராசரியாய்
சொந்தம் போற்ற செயற்கையாய்
சுயத்திற்காய் சமாளிப்புக்கள் எத்தனை எத்தனை
சீராய் செல்லும் ஒருவழி பாதையில்
சிந்தனைக்கெட்டாத சுதந்திரம் கிடைத்தாற்போல்
சீக்கிரமாய் நடைகள் இடையில்
சிறு சிறு இடறல்கள், சிந்தித்துப்பார்த்தால்
சில்லரைகளை செலவழித்துப் பெற்ற
சலவை நோட்டு தான் வாழ்க்கை!

உழவர் காத்த பூமியை ஊடகங்கள் காக்கிறது
உண்மையை அறிந்தும் உமிழ் விழுங்கி
ஊமையனாகி போனது அவலம்
உண்ண உணவு, உடுக்க உடை, இருக்க இடம்
உனக்கெதற்கு ஊர்வம்பு என்று
உள்ளத்தில் உள்ளதை உரைக்க முடியாமல்
உணர்ச்சிகளை உண்டியலில் சேமிக்கிறேன்
உடைந்த சில்லுகளாய்
உள்ளக்குமுறல்கள் உப்பாய் கரைகிறது ஊருக்காக
உயிர்வளர்த்த உறவுகளுக்காக என் உழைப்பும்
உருளும் உலகில் உழல்கிறது என் பயணமும்!

பண்பும் பாசமும் இங்கு பாதி விலையில்
பண்பாடு எங்கோ பாடத்தில் படித்த ஞாபகம்
பண்பை பறைசாற்றிய பாரதத்தை
பங்கு போட பங்காளிகள் தயார்
பாரதமாதாவை படுக்க வைத்து படையலிட்டு
பாட்டுப்பாடி பாடையில் ஏத்துகிறார்கள்..
பதறுகளே, நம் பாரதத்தின் பெருமையை
புரிந்து கொள்ள உனக்கு புத்தியில்லையடா என்று
புலம்ப தான் முடிகிறது என்னால்
பதறுகிறேன் பறைசாற்ற முடியாத
பரிதாப நிலையில் நானும் பயணிக்கிறேன்
பிறந்த மண்ணில் பரதேசியாய்!

வானளவிற்கு உயர வேண்டும் என்று
வாய் கிழிய பேசி பேசி
வீணடித்த நிமிடங்கள் எத்தனை எத்தனை
விரயமாக்கிய பணங்கள் எத்தனை எத்தனை
விடுதலை பெற விரும்பும் மனமும்
விடுவிக்க மனமில்லாத சமுதாயமும்
வியர்வையின் பரிசாய் வீடு வாசலும்
விண்ணப்பிக்காமல் எனக்கு கிடைத்த குடும்பமும்
விலைமதியா சொத்தாகிய என் குழந்தைகளையும்
விட்டு விட்டு விடைபெற்று செல்லும் போது
விண்ணும் மண்ணும் கேட்கும் டேய் மனிதா!
விருந்தாளியாய் வந்த நீ எதை
விதைத்து விட்டுச் சென்றாய் என...

மனிதா!
மண்ணுக்குள் மறையும் முன்
மனிதத்தையாவது விட்டு விட்டுச் செல்!

My PG Life @ UPES!!!

Gulping down breakfast without taking shower, wear my uniform with my untied TIE and some deodorant and leave for university, speeding downstairs from my room to catch my last bus. At the parking questioning my roomies about locking my room door giving myself a final look and set your hair in the rear-view mirror, then enter my class after meeting some friends, 15 minutes after the lecture has begun, trying to select the last bench but end up sadly in middle row as it will already be full (tight competition for the best seat of the class haha) and patiently wait only to sign the attendance sheet.

Almost all of us keep gazing at the professor but with our minds somewhere down in the cafeteria Green bench(as we call it) or at the door, waiting for `that someone' to come or thinking of that special appointment we have on that day. There are a handful of sincere (pretending) first-bench-students, who attend each and every lecture and have all the detailed notes(neva minded to have one), which the outstanding guys like me, (who are always standing out) can photocopy a few days before the examinations. Joking and gossiping from behind or playing cross and knots in the most boring lecture during which half the class is already snoring, were some of the methods adopted to kill time. By the end of the lecture, everyone is restless and keeps glancing at their watches. The professor mercilessly continues teaching.

Submissions is the only time I get to see all my classmates, who are those familiar faces that we often saw inside the campus but not inside the classes.

Being a great CR of my class i was the most irregular student in entire batch. During winter (nearly 2 deg) it's fun , to sip a nice hot cup of soup, hiding out inside our blazers, exchanging secret smiles and then telling my friends about latest campus gossips. We had a favourite quote written on the walls transliterated in Tamil
“ஹிந்தி ஹிந்தி எவெரீ வேர் நாட் அ வர்ட் டு அஂடர்ஸ்டண்ட்” .

The thrill of bunking lectures, the fun of partying or going for trips and picnics, the joy when my friends receive the long desired `yes' from the one they have always loved, or the embarrassment of facing the person we were talking about, who all the while was standing just beside us, are truly unforgettable.

The Freshers day, the Uurja days (culturals) and gathering(like spl Holi celebrations), are the most awaited days in the college when every boy and girl `dress-to-kill' and have a gala time. Hey! cant forget Friendship day, Valentines day and other days for expressing our feelings.

I will never forget my college years(Both my UG and PG), they have been the best years in my life till now. I have seen, learnt and experienced so much.

I have found friends, some didn't care and drifted apart. I will always remember my favourite place in college, my professors, all my friends, those innocent and decent faces of people who turned out to be devils in disguise. All the twists in the kaleidoscope of life are experiences that have helped me mature. I will cherish them forever.

Gona miss u all... !!!!!!!!!

"Solitude"-- My first creation

There was a loveliest time in my life when
I thought you were for me.
Found an empty place within you
for my heart to stay alive.
It’s a place where I discovered
my inspiration and drive
I never saw any flaws in my choice;
Well I guess I didn't see.

I kept on telling myself that you
Will change your views and ways.
But you proved me wrong
Each and every single day.
So much time on my hands,
Spending the hours of my solitude
Trying hard to understand,
Whether words are just words
which hold no meaning to the ones
who don't feel and don't care.

Alas the pain I feel is joyful though
leaving a burning sensation deep within
Not a mistake, but a regrettable fun or unforgiving sin
Not a hidden secret of a fruitless past
abandoned and left behind like snake's skin
Not lost hopes, or shattered dreams never came to be
Though certain of the reasons and causes
The rose falls apart and dies without rain.